Prilikom slušanja muzike ili učenja novog jezika, dolazi do auditivnog perceptivnog učenja: proces u kojem se poboljšava vaše prepoznavanje određenih zvukova, što vas čini efikasnijim u njihovoj obradi i interpretaciji. Neuroznanstvenik Alex Brandmeyer pokazuje da se auditivno perceptivno učenje može olakšati korištenjem neurofeedbacka, pomažući da se fokusira na zvučne razlike koje su zaista važne. 19. marta će doktorirati na Univerzitetu Radboud u Nijmegenu.
Predstavljanjem vaše moždane aktivnosti kao vizuelne, zvučne ili haptičke povratne informacije, neurofeedback vam omogućava da je regulišete dok se snima. Brandmeyer je koristio elektroencefalografiju (EEG) za snimanje moždane aktivnosti učesnika istraživanja dok su slušali zvukove. Mjerenja su vizualizirana kao promjene u jasnoći filmova koje su učesnici gledali. Povećanje jasnoće odgovaralo je poboljšanjima specifičnih obrazaca moždane aktivnosti koji su u osnovi slušne percepcije zvukova. Učesnici su podstaknuti da prilagode svoje strategije slušanja kako bi poboljšali neurofeedback signal.
Važnost maternjeg jezika Tokom svog doktorata na Donders institutu na Univerzitetu Radboud u Nijmegenu, Brandmeyer je istraživao razlike u moždanoj aktivnosti između izvornih govornika holandskog i engleskog dok su slušali engleski zvuk. Iako su holandski učesnici tečno govorili engleski, njihov mozak je pokazao drugačije odgovore na zvuke engleskog od onih koji govore engleski maternji jezik. Prema Brandmeyeru, ovo pokazuje koliko se subjektivno bavimo zvukom: 'Neki zvučni kontrasti su važni u jednom jeziku, ali ne i u drugom. Ove razlike nastaju zato što se naš mozak razvija u specifičnom jezičkom okruženju.' Na primjer, samoglasnik u prvom slogu riječi 'cattle' ili 'kettle' zvuči isto za holandske slušaoce, ali ne i za one koji su rođeni engleski.
Učenje kako slušati Brandmeyer je također istražio kako slušamo muziku. Tokom četiri sesije tokom sedmice, ispitanici su morali slušati jednostavne zvukove različite visine i razlikovati ih jedan od drugog. Dodatno, polovina ispitanika je dobila neurofeedback obuku zasnovanu na njihovoj vlastitoj moždanoj aktivnosti, dok je druga polovina dobila lažni neurofeedback. U prvoj grupi, izmjereni odgovori mozga su poboljšani tokom treninga u odnosu na kontrolnu grupu. 'Duži periodi neurofeedback treninga mogli bi dovesti do jačih efekata perceptivnog učenja', kaže Brandmeyer, 'ali ovo zahtijeva više istraživanja u budućnosti.'.
U svojoj tezi, Brandmeyer predstavlja metode da se neurofeedback učini primjenjivim na sučelje mozga i računara (BCI): softver koji kontrolirate pomoću aktivnosti mozga. Svoje istraživanje je obavljao na odjelu za kognitivnu umjetnu inteligenciju na Donders institutu za mozak, kogniciju i ponašanje na Univerzitetu Radboud u Nijmegenu. Brandmeyer je trenutno zaposlen kao postdoktorski istraživač na Max Planck institutu za ljudske kognitivne nauke i nauke o mozgu u Lajpcigu, gdje se fokusira na neuronske mehanizme koji su u osnovi analize slušne scene. Ovo je proces kroz koji se mešavine zvukova mogu percipirati kao da dolaze iz različitih objekata u okruženju, na primer kada ste u prostoriji sa više ljudi koji razgovaraju istovremeno.
