Prevencija i preokretanje hronične bolesti bubrega je hitna potreba javnog zdravlja. Bolest pogađa 1 od 10 Amerikanaca, iscrpljujuća je i smrtonosna, a postojeći lijekovi, u najboljem slučaju, nude samo blago odlaganje progresije do završne faze zatajenja bubrega. Novo istraživanje koje je vodio Icahn School of Medicine na Mount Sinai istraživači otkrilo je abnormalne molekularne signalne puteve od inicijacije bolesti do ireverzibilnog oštećenja bubrega, zatajenja bubrega i smrti. Rezultati njihovog pretkliničkog i istraživanja na ljudima objavljeni su na internetu 3. marta u časopisu Journal of Clinical Investigation.
“Naša grupa je prva koja je pokazala da endotelni mitohondrijski oksidativni stres [oštećenje sluznice krvnih žila koje utiče na dio ćelije koji proizvodi energiju uzrokovano oksidativnim stresom] regulira prolazak proteina iz krvi u urin i filtraciju otpadnih proizvoda u bubrezima,” rekao je Erwin Bottinger, MD, direktor Charles Bronfman instituta za personaliziranu medicinu i viši autor studije. Konkretno, istraživači su otkrili albuminuriju (protein u urinu) i iscrpljivanje ćelija koje formiraju barijeru glomerularne filtracije bubrega. “Ovi nalazi su bili neočekivani i otvorili su vrata za razvoj novih terapijskih ciljeva,” dodao je dr. Bottinger.
U pretkliničkom dijelu istraživanja, istraživači su koristili mišji model da izazovu ožiljke u filtracijskom dijelu bubrega ili glomerulima. To je omogućilo progresivnim količinama proteina da prođu u mokraću i ometaju uklanjanje otpadnih proizvoda putem bubrega. U suštini, istraživači su ispitivali kako funkcionišu različiti signalni mehanizmi i ćelijske interakcije, i kako kada su poremećene, promovišu hroničnu bolest bubrega.
U početku, ključne ćelije barijere glomerularne filtracije, koje se nazivaju i podociti, uzrokuju promjene u endotelinu-1, vazokonstriktoru, aktivirajući endotelinski receptor A. Aktivirani endotelinski receptor A izaziva poremećaje koji se manifestuju kao endotelni mitohondrijski oksidativni stres.
Istraživački tim je uspio potvrditi da je ovo djelovalo na isti način i kod ljudi. Proučavali su biopsije bubrega, upoređujući deset biopsija sa glomerularnom sklerozom sa šest kontrola. Kao i na životinjskim modelima, istraživači su potvrdili aktivirani endotelinski receptor A i endotelnu mitohondrijalnu disfunkciju u biopsijama humane glomerularne skleroze, ali ne i u kontrolama.
“Ovi procesi su bili apsolutno neophodni za izazivanje proteina u urinu [ili albuminurije], ozlijeđenih podocita (sićušnih loptastih struktura koje sužavaju krvne žile u filtrirajućem dijelu bubrega) i uzrokuju ožiljke, sve od što u konačnici može dovesti do dugotrajne ireverzibilne bolesti bubrega.“Ovo se zove preslušavanje i slabo se razumije”, rekla je dr Ilse S. Daehn, vodeći istraživač studije i docent medicine na Odsjeku za nefrologiju na Medicinskom fakultetu Icahn na Mount Sinai. “Nadamo se da će ovi novi nalazi unakrsnih preslušavanja dovesti do novih terapija koje pomažu preokrenuti ili zaustaviti hroničnu bolest bubrega, koja pogađa milione Amerikanaca,” dodao je dr. Daehn.
Antioksidansi koji ciljaju na mitohondrije i antagoniste endotelina bi izmijenili paradigmu za sprječavanje iscrpljivanja ćelija i ožiljaka na filtracijskom dijelu bubrega. “Postoji hitna nezadovoljena medicinska potreba da se spriječi ili preokrene hronična bolest bubrega,” naglasio je dr. Bottinger. „Inhibitori renin angiotenzina i blokatori angiotenzinskih receptora koji se sada široko koriste nisu se pokazali efikasnim u prevenciji zatajenja bubrega u završnoj fazi. Potrebni su nam efikasniji lijekovi za liječenje milijuna Amerikanaca koji pate od kronične bolesti bubrega s ciljem da se eliminira njezino napredovanje u završnu fazu zatajenja bubrega, a s tim i potrebu za kroničnom dijalizom i transplantacijom bubrega.”
